Գրեթե բոլոր անգլախոս երկրներում հրաժարվել
են այն մոտեցումից, որ «Գեղեցիկ ձեռագիրն ՝է: Ձեռքով գրվում են միայն կարճ գրառումներ, իսկ ամբողջ գրավոր աշխատանքը կատարվում է համակարգչի վրա: Հակառակ իրավիճակ է ստեղծվում
մեզ մոտ դպրոցներում՝ այստեղ մինչ օրս գնահատվում է գեղեցիկ ձեռագիրը: ԵՎ բոլոր ծնողները
ձգտում են նրան, որ իրենց երեխաները գրեն հենց այդպես, երբեմն չհասկանալով, որ այդ հարցի շուրջ ավելորդ եռանդը կարող է ավելի շատ վնաս հասցնել
քան օգուտ տա: Փորձելով սովորեցնել երեխային 3 կամ 4 տարեկանում, հուսալով հեշտացնել նրա
դպրոցական առաջին տարին-ամենա լավ գաղափարը չի: Այստեղ կարևոր է ուշադրություն դարձնել
նուրբ շարժիչային հմտությունների զարգացմանը: Որքան լավ լինի երեխայի մոտ մշակված ձեռքերի շարժման կորդինացումը, այնքան ավելի լավ նա կկառավարի
ձեռքը: Այդ հմտությունների զարգացման համար այդքան էլ շատ բան հարկավոր չէ, դա կա գրեթե
բոլորի տանը: Երեխայի հետ կարելի է զբաղվել նկարելով (ավելի լավ է գունագեղ թվերը ներկել, ապլիպիկացիայով, մոդելավորմամբ, հավաքելու
խաղերով՝ օրինակ «լեգո»բավականին փոքր մասնիկներով)-Այդ ամենը հետաքրքիր
է և օգտակար: Երբ ձեր երեխան բռնի գրիչը ձեռքը, և փորձի որևէ բան գրել, ուշադրություն դարձրեք ինչ ուժով է նա ճնշում գործադրում նրա վրա:
Եթե գրիչը ծերը հպվում է թղթին,ուրեմն կարելի է կատարել ընդհանուր ամրապնդող մարմնամարզություն: Այդ իրավիճակում օգտակարը կլինի
և հին բոլորին հայտնի խաղը-«Քար-մկրատներ թուղթ» :
Եթե երեխան փորձելով
շատ ուժեղ է ճնշում գրիչը, այնքան, որ նա ջարդվի և թուղթը պատռվում է, ապա արժի կատարել
ձեռքի և ուսի գոտկատեղի հանգստացնող մերսում
: Երեխան ոչ մի ձև չի կարողանում հաշտվել գնդիկավոր գրիչի հետ, մի ընկճվեք, առաջարկեք նրան ընտրություն
–մատիտ, գելավոր գրիչ, ֆլոմաստեր և թող գրի դրանցով հերթականությամբ: Այստեղ կարելի
ավելացնել նաև ինքնահոս գրիչը-մարզանքի համար բավական օգտակար է: Այդ ամենը կարելի վերածել հետաքրքրաշարժ գործընթացի-գնեք
նոթատետր(ոչ թե տետր այլ
նոթատետր ) : Ու թող երեխան գրի դրա մեջ գոնե մի քանի տող, ամեն
օր, ինչը արդեն այդքան էլ կարևոր չէ::
Երբ երեխան սխալ է
արտագրում և միացնում է տարրերի միավորներ,օգտակար կլինի վերադառնալ հիմունքներին և
աշխատացնել մատները և կեռիկները և տարրերի միավորմանը: Ուշադրություն դարձնել պետք
է նաև դպրոցակաների տողերի պահելուն- տողերը չպետք է «վեր թռնեն» : Եթե երեխաների
մոտ դժվարություն է առաջացել տողերի պահելու մեջ, ապա կարելի է ուղղորդել տողերը հենց
տետրում կամ նշել տողերի սկիզբը և վերջը: Գրեթե բոլորը բախվում են նամակ գրելուց ձեռքի
ցավից, այնպես կոչված «Գրելու սպազմով», որը առաջանում է ձեռքի մկանների և գրեթե ամբողջ
մարմնի անհավասարաչափ ծանրաբեռնվածությունից:
Եթե դա առաջանում
է մեծահասակնեևի մոտ, վաղուց սովոր են գրիչը ձեռքում պահել, ապա ինչ ասել երեխաների
մասին, որոնք նոր են սովորւմ գրել: Եթե երեխայի մոտ միայն տետրի մեջ գրելուց է առաջանում
նման սպազմ, ապա պետք է ուշադրություն դարձնել, թե նա ինչպես է նստած սեղանի առջև,
երբ գրում է:
Բոլորին մանկուց հայտնի են «Գրելու հիգիենայի» օրենքները՝ի՞նչպես
նստել, ինչպես հարմարացնել ձեռքերը և տետրը սեղանի վրա, ի՞նչպես ճիշտ բռնել գրիչը և
այդպես շարունակ միայն Ժամանակի ընթացքում հնարավորինս հաճախ հետևելով այդ օրենքներին, ինչ
իմանալ միգուցե բարին դա է. ամեն տարի մենք ավելի քիչ գրում ենք և շատ տպում:Նենց որ մեր երեխաների մոտ այդ
հմտությաունները ավելի քիչ կօգտագործվեն:
