Արդեն բազուն հազարամյակներ տղամարդու
կյանքի անբաժանելի մաս է կազմում սափրվելը: Բայց ամեն տղամարդ չի մտածում այն մասին,
որ ածելին որպես սափրվելու գործիք, առաջացել է
հազարամյակ առաջ:
Հնագիտական գտածոների
համաձայն սափրման համար գործիքը առաջացել է
մ.թ.ա վեցերորդ հազարամյակում: Այդ հին առարկան հայտնաբերվել է Իտալիայի տարածքում
Միլանից ոչ հեռու:

Ամենահին ածելին պատրաստված է եղել
բրոնզից և նման էր ավելի ժամանակակից վտանգավոր ածելիներին: Ավելի ուշ ստեղծված ածելիները,
որոնք գտնվել են հնագետների կողմից, արդեն պատրաստված են եղել պողպատից
: Թերահավատները գտնում էին, որ գտնված առարկաները ամենևին չէին օգտագործում սափրվելիս,
այլ իրենցից ներկայացնում էին փոփոխված դանակներ: Շուտով այդ կասկածները ցրվեցին, քանի
որ հնադարյան խաղաթղթերից մեկը ոչ միայն պատկերել էր ածելու,
այլև ինքնին սափրվելու գործընթացը:
17-րդ դարի սկզբում վտանգավոր ածելու
ավելի հարմարավետ օգտագործման համար կենդանիների եղջուրներից կամ փայտից պատրաստված
հատուկ թիթեղները սկսեցին տեղադրել դրա վրա: Այդ ժամանակ պրոֆեսիոնալ սափրիչները նույնպես
զբաղվում էին թանկ ածելիների ստեղծմամբ: Որի բռնակները զարդարված էին թանկարժեք մետաղներով
և քարերով: Նման պարագաներն օգտագործվում էին ազնիվ մարդկանց և տիրակալներին սափրելու
համար:
Տասնութերորդ դարից ի վեր սափրիչների
և ներկարարների գերերեզմաններում, որոնք ներդրում ունեին մարդկանց սափրվելու գործում,
միանգամից մի քանի ածելի բաժին ընկան:
Այդ նույն դարում ածելիները հայտնվեցին
Ռուսաստանու, քանի որ Պետրոս առաջինը ստիպեց ազնվականներին և պալատականներին լիովին սափրել իրենց մորուքները: Այդ րոպեից սափրման
գործընթացը, այնպես, ինչպես սափրվելու պարագաները սկսեցին տարածվել ամբողջ Ռուսաստանի
տարածքում:



Այդ ժամանակվանից ի վեր ամեն տարի
կատարելագործվում էր սափրվելու պարագաները : Հայտնվեցին միանգամյա ածելիներ, մի քանի
շեղբեր ունեցող ածելիներ և նույնիսկ փոխարինող գլխիկներով հաստոցներ Վտանգավոր ածելիները
գրեթե ամբողջությամբ անհետացան առօրյա կյանքից և դարձան մասնավոր հավաքածուներում և թանգարաններում հնաոճ առարկաների եզակի հավաքածու: