Դպրոցում երեխային դաստիարակելու առանձնահատկություններ, որոնք ծնողները պետք է հաշվի առնեն

Երբ երեխան հայտնվում է իր համար օտար միջավայրում, այն իրեն   թշնամական է թվում: Դա վերաբերվում է մանկապարտեզին, հիվանդանոցին և նմանատիպ  հաստատություններին` առավել ևս` դպրոցին: Երբ երեխան հայտնվում է դպրոցում, պետք է հաշվի առնել մի շարք փաստեր: Հիմնականում երեխայի դաստիարակումը ընկնում է ուուցիչների վրա, որոնք իրենց հերթին երբեմն հասկացնում են, որ դա ծնողների պարտականությունն է:  Չափից շատ բան գցել դպրոցի վրա, իհարկե պետք չէ, քանի որ երբեմն հենց ծնողը, իր հերթին, պետք է երեխայի մեջ ներդնի վստահություն և ցույց տա, ո՞վ է այստեղ գլխավորը: Երեխաներին դպրոցում դաստիարակելու առանձնահատկությունները կապված են պատանեկան ժամանակաշրջանի հետ, որի ժամանակ ամեն մարդ` (խոսքը գնում է ուսուցիչների մասին), ի վիճակի չի  ժամանակ հատկացնել  և աշխատել յուրաքանչյուր աշակերտի  հետ: Իրենց հերթին երեխաները ձգտում են սովորել, բայց ոչ դպրոցում, այլ գործնականում` աշխարհն ուսումնասիրելով, բոլոր հնարավոր պահերին, ինչը տեղի է ունենում դպրոցից դուրս:

  Խոսելով աշակերտների  վարքի մասին, պետք է նկատի ունենալ, որ նրանց վարքագծային առանձնահատկությունները`պայմանավորված են նաև  նրանով, որ վարքագծային որակները դրսևորվում են ոչ միայն դպրոցում, այլև դրանից դուրս,  մասնավորապես՝ տանը: Յուրաքանչյուր ոք կարող է զգալ առանձնահատկությունների հետ աշխատելու  հաճույքը, եթե դա արվում է  խանդավառությամբ  և առավելագույն նվիրումով: Ու եթե այստեղ աշակերտին ներգրավելու առաջին շրջանում կարելի է միանգամից որոշել երեխայի հետաքրքրությունների և նմանատիպ հնարավորությունների հարցը: Կարևորը երեխայի մեջ հետաքրքրություն առաջացնելն է, որպեսզի երեխան չփակվի իր մեջ և այդ ժամանակ հեշտությամբ խոսել  վարքագիծի վերահսկողության մասին  և համատեղ ընդունել կարևոր որոշումներ: Դա կլինի հարմար և ծնողների համար և արդյունավետորեն և երկարաժամկետ հեռանկարում: Միայն մեծ աշխատանքը երեխայի հետ կարող է տալ իր ճիշտ արդյունքները, որի արդյունքում թույլ կտա հպարտանալ երեխայով և հետևել երեխայի ֆիզիկական և մասնագիտական հաջողություններին:

Աղբյուրը՝